Park Narodowy „Ujście Warty” to najmłodszy spośród 23 polskich parków narodowych. Nadwarciańskie rozlewiska doczekały się tej najwyższej formy ochrony przyrody w roku 2001 r. Powierzchnia Parku wynosi ok. 8 tys. ha., z czego ochroną ścisłą objęto 682 ha. Powstała wokół otulina Parku, zajmuje obszar 10,5 tys. ha.
Do pierwotnego charakteru roślinności nawiązują wykształcające się wzdłuż koryta Warty płaty lasów łęgowych, a także zarośla wierzbowe. Istniejące w chwili obecnej w Parku zbiorowiska roślinne są typowe dla dolin dużych rzek nizinnych. Dotychczas stwierdzono na tym terenie 26 gatunków mszaków, 94 gatunki porostów oraz około 570 gatunków roślin naczyniowych. Spośród gatunków objętych w Polsce ochroną ścisłą występują tu: salwinia pływająca i nasięźrzał pospolity. Do gatunków objętych ochroną częściową należą m.in. dzięgiel litwor, kukułka krwista, listera jajowata, grzybienie białe i goździk piaskowy. Do innych, cennych gatunków flory, rzadkich w skali kraju czy zaliczanych do zagrożonych lub ginących w skali regionalnej należą: groszek błotny, wilczomlecz błotny, starzec bagienny, selernica żyłkowana czy rozpowszechniony na tym terenie przetacznik długolistny.
Park Narodowy „Ujście Warty” to jeden z najcenniejszych pod względem ornitologicznym obszarów w kraju. Unikalne tereny podmokłe, rozległe łąki i pastwiska stanowią jedną z najważniejszych w Polsce ostoi ptaków wodnych i błotnych. Na obszarze Parku stwierdzono dotychczas 280 gatunków ptaków, z czego ponad 170 to gatunki lęgowe. Zwykle gnieżdżą się na tym terenie 4 gatunki perkozów, 8 gatunków kaczek, 5-6 gatunków chruścieli, po 4-5 gatunków mew i rybitw, 6 gatunków ptaków siewkowych. Dla wielu ptaków jest to jedno z ważniejszych miejsc lęgowych w Polsce. Należą do nich ohar, krakwa, ostrygojad, zausznik, gęgawa i czapla biała. Wiele gatunków lęgowych w Parku należy do rzadkich lub zagrożonych wyginięciem w Europie, np. wodniczka, derkacz, kropiatka, rybitwa czarna czy rybitwa białowąsa. Obszar Parku odgrywa dla ptaków ważną rolę także poza sezonem lęgowym. W miesiącach letnich pierzą się na tym terenie kaczki (np. krzyżówka, cyraneczka), gęgawy, łabędzie nieme, łyski oraz żurawie. Podczas migracji na nadwarciańskich rozlewiskach zatrzymują się olbrzymie ilości ptaków. Późną jesienią Park staje się królestwem arktycznych gęsi (zbożowych i białoczelnych), których koncentracje mogą przekraczać 100 tys. osobników (maksymalnie stwierdzono 200 tys.). Dominująca wśród nich gęś zbożowa stała się symbolem Parku. Ujście Warty jest także ważnym zimowiskiem dla łabędzi krzykliwych (nawet 3000 osobników) i niemych, bielików, myszołowów włochatych, kaczek i gęsi.
Spośród innych grup zwierząt, na terenie Parku występuje 43 gatunków ssaków, w tym m.in. wydra, gronostaj, borsuk, bóbr, dzik, sarna czy gatunki z innych stron świata: norka amerykańska, szop pracz, jenot oraz piżmak. Płazy są reprezentowane przez 2 gatunki ropuch, 5 gatunków żab, kumaka nizinnego, grzebiuszkę ziemną, traszki: zwyczajną i grzebieniastą. Z gadów występują tutaj jedynie: zaskroniec zwyczajny, jaszczurka zwinka oraz padalec.
Wody Parku są bardzo bogate w ryby, których stwierdzono aż 35 gatunków. Powszechne są tu ryby karpiowate, jak np. leszcz, krąp, płoć, wzdręga i karaś srebrzysty. Licznie występują także drapieżni przedstawiciele innych rodzin: szczupak, okoń, sandacz oraz największy krajowy gatunek ryby – sum. Do gatunków, zasługujących na szczególną uwagę należą: różanka, piskorz, koza i boleń. W okresie migracji wody Warty wykorzystywane są przez łososie i trocie wędrowne, które wędrują tędy na tarliska znajdują się w dorzeczu Drawy.
Jednym z poważniejszych problemów, z jakimi boryka się Park jest powstrzymanie niekorzystnych zmian siedliskowych. Polegają one przede wszystkim na zarastaniu łąk i pastwisk na drodze sukcesji wtórnej, a wynikają głównie z zaniechania ich użytkowania. Następstwem tego jest kurczenie się otwartych siedlisk, będących miejscem gnieżdżenia i żerowania wielu zagrożonych i ginących gatunków ptaków. Aby temu zapobiec na terenie Parku od wielu lat stosuje się koszenie łąk oraz wypas bydła i koni.
Walory przyrodnicze, krajobrazowe i kulturowe Parku Narodowego „Ujście Warty” powodują, że jest on doskonałym miejscem do uprawiania różnych form ekoturystyki. Nadwarciańskie rozlewiska są szczególnie chętnie odwiedzane przez obserwatorów ptaków i innych miłośników przyrody. Z uwagi na stosunkowo niewielkie natężenie ruchu turystycznego, teren ten przyciąga również amatorów rozległych przestrzeni, ciszy i spokoju.
Park można zwiedzać przez cały rok, od świtu do zmierzchu, wyłącznie po udostępnionych do tego celu drogach. Część z nich jest udostępniona do ruchu samochodowego, inne do pieszego i rowerowego.
