Bukowisko

Wraz z nastaniem wrześniowych chłodów, o które jednakowoż coraz trudniej, na bagnach Biebrzy rozpoczynają się trzy szczególne zjawiska przyrodnicze – bukowisko, rykowisko i jesienne zlotowiska żurawi. Czym jest rykowisko czy zloty żurawi dla wielu nie jest tajemnicą, natomiast czym jest bukowisko nie każdy kojarzy. Jest to okres rui/godów łosi. Mimo, że odbywa się rokrocznie, nigdy nie wygląda tak samo. Największy wpływ na lokalizację ma poziom wody – im wyższy, tym łosie bardziej koncentrują się w pobliżu grądzików i wysepek, które zapewniają im suche legowiska. Ten wrzesień do suchych raczej nie należy, wobec czego i bukowisko odsunęło się od koryta rzeki, co jest zupełnym przeciwstawieństwem zeszłorocznej tendencji, gdzie łosie trzymały się bliżej starorzeczy i śródbagiennych wodopojów.  

Powyższe zmiany nie mają jednak wpływu na przebieg transektów, po których poruszamy się nasłuchując postękiwań łosi i ryków jeleni. Przebieg transektów zapewnia pokrycie nasłuchami całą gamę środowisk  Biebrzańskiego Parku Narodowego, a ujęte w odpowiednich formularzach dane, pozwalają określić nie tylko liczbę stękających byków, ale i porównać miejsca występowania rujnych klęp i ich fluktuację w stosunku do lat poprzednich.

Wrześniowe nasłuchy prowadzimy dwukrotnie. Raz w pierwszej połowie miesiąca, drugi raz pod jego koniec. Związane jest to z charakterystyką rozłożenia w czasie bukowiska i rykowiska. Bukowisko największe natężenie ma pomiędzy 8-18 września, a rykowisko raczej pod koniec miesiąca.  Dwukrotne prowadzenie nasłuchów pozwala na wyłapanie w pierwszym liczeniu łosi, a w drugim jeleni, przy czym drugie liczenia daje nam dane na temat ile klęp nie zostało zapłodnionych w pierwszym okresie bądź późno weszły w okres rui.